Van de hond, watermeloen en samen koken

Het wordt iedere dag een beetje warmer lijkt het. Vandaag hebben we siësta gehouden onder een grote boom, heerlijk in het gras. We waren net voorbij een fonteintje gekomen, waar niet alleen water uit kwam, maar ook (echt waar) rode wijn. Wie bedenkt zoiets? 😅 We zaten er al even toen de Duitse man-met-hond voorbij kwam, een leuk weerzien na een paar dagen. Hij had net boodschappen gedaan en klaagde over zijn eigen enthousiasme in de winkel,  hij had ongeveer 8 kg extra in zijn rugzak. Vonden wij niet erg, de watermeloen was heerlijk! Hij blij, wij blij.  Zijn hond Bubu vond de pauze ook wel fijn, hij is pas anderhalf en komt uit Griekenland. Een mooi stel.
In Luquin aangekomen troffen we een Nederlands stel, wat aan het wachten was op de eigenaar van de alberge. Fijn om Nederlands te kunnen spreken (ook al doen we dat natuurlijk ook met elkaar). Het restaurant wat aangekondigd was in de advertentie was helaas gesloten,  maar de eigenaar zorgde voor voldoende boodschappen voor de inmiddels 10 pelgrims die ingecheckt hadden. Met z'n allen, onder leiding van chef Linda hebben we de maaltijd bereid. Pasta met tomatensaus, worstjes, brood, salade, kaas en ham. Superlekker en geweldig om zo met iedereen te doen. Ook Bubu met zijn baas sloten aan (die kampeerden een stukje verderop). Duitsland, Frankrijk en Nederland verenigd aan tafel 😊
Blarenstand: pffff...nieuw schoeisel, nieuwe blaar
Spieren: auw
Km: 133 totaal (lijkt weinig, maar die bergen en heuvels lagen behoorlijk in de weg...).