Lifter

Om 6 uur stipt ging het licht aan. Een vriendelijk, doch dringend verzoek om op te staan. De snurkers bevonden zich niet in mijn nisje, maar wel in dat er pal naast. Alles was helemaal open, dus helaas...de oordopjes waren weer bittere noodzaak. Om 7 uur was het ontbijt gepland, waarna we richting Zubiri vertrokken. We willen op de bonnefooi lopen, hebben nog niets gereserveerd om te overnachten. De wandeling begon fijn vlak en het was lekker fris. Het was wel druk met wandelaars, want iedereen startte ongeveer gelijk vanuit het klooster in Roncevalles. We kwamen langs een kleine begraafplaats, waar een bijzonder gekleurde kater op een bankje lag. Het kattenvrouwtje in mij moest hem natuurlijk even aanhalen. Ik bukte om ook een foto te maken en hij deed wat Guusje ook vaak doet, hij kwam naar me toe in plaats van te poseren. En toen, hop...bovenop mijn rugzak 😄 Hij deed dat alsof hij het dagelijks deed en bleef een hele tijd lekker liggen, terwijl ik weer aan de wandel ging. Na een minuut of 5 kwamen we bij een herdenkingsplek voor een overleden pelgrim, daar sprong hij van mijn rugzak af en ging weer zijn eigen weg. Ik vond mijn lifter erg bijzonder!
Later op de route, we waren bijna in Zubiri, was de weg erg lastig te lopen, vooral dalend en met veel losse stenen. Ik was helemaal stuk toen we eindelijk beneden waren en het stadje in liepen. Alle alberges leken vol...daarom regelden we een kamer in een hotel ergens in een dorpje vlakbij, dachten we.... Helaas bleek er iets misgegaan te zijn mbt de locatie, het bleek een taxirit te zijn van anderhalf uur! Geen succes dus, maar gelukkig, toen we verder rond gingen vragen, bleek er nog plaats te zijn in de gemeentelijke alberge. Pfff...gelukkig! Wel weer een bovenplek in het stapelbed. Hopelijk donder ik er niet uit, want er zit geen rekje aan de zijkant. Mocht ik niks meer schrijven, dan weet je waarom 😉

Edit: Alvast 1 foto van de lifter,  later volgen er meer en een filmpje. Nog steeds geen wifi...