Onderweg naar een paradijsje

Vanmorgen heel vroeg op, half 6 ging de wekker. We gaan samen met een taxi naar Esposende, aan de kust. Vanaf daar lopen we het eerste gedeelte nog samen, door het donker. Na een uurtje word mijn tempo minder en dat van Yvonne juist hoger. Hier scheiden onze wegen. Ik voel dat het een goede beslissing is om alleen verder te gaan. Nu echt mijn Camino, mijn tempo, mijn gedachten en ik kan lekker neuriën tijdens het lopen 😁. Het wordt een fijne wandeling, toch nog iets van de kust af, door dorpjes, bossen en velden. Bij een kerkje kan ik weer een stempel in mijn credencial zetten en later bij een andere kerk rust ik even uit. Schoenen en sokken uit en lekker even de voetjes luchten. Helaas heb ik blaren, gelukkig heb ik er niet veel last van door de wandelwol, goed spul van die schapen! Er komen regelmatig pelgrims langs gelopen. Men groet elkaar met "Bom Camino", zo'n beetje zoals motorrijders elkaar altijd begroeten. Het geeft een "we doen het samen" gevoel. Tot nu toe heb ik niet veel Nederlanders ontmoet, maar nu komt er een hele kudde Nederlandse dames langs 😀. Een georganiseerde groep. Even kletsen en weer door. Nog even kort met een Chinese opgelopen, ze had een klein spandoekje aan haar rugzak met de tekst "Hong Kong". Ik dacht dat ze daar vandaan kwam, maar ze vertelde juist uit Beijing te komen, maar solidair was met de Hong Kongers en tijdens haar tocht daar aandacht voor te vragen.

Ik heb een kamer geboekt bij Casa Dia (ik kan het niet laten weer een link te zien..Dia(na) ). Bij aankomst daar blijkt het een klein paradijsje, een tuin met appelgaard waar je de appels mag plukken, ik mag een fiets lenen om naar de winkel te gaan, prachtig uitzicht vanuit een fijne kamer. Ik geniet! 😘