Pelgrim in de bus

De bus dus, om half 9 rijdt ie voor. Wat een heerlijk, maar ook dubbel gevoel om vervoerd te worden. Vooruit te komen zonder eigen inspanning. Op sommige plekken zie ik pelgrims op het pad, voel me met hen verbonden vanachter de ramen van de bus.  Morgen weer.
In een half uur ben ik in Léon, tien minuten later bij mijn hostel. Ik hoop mijn rugzak hier te mogen parkeren, maar tot mijn grote geluk is mijn kamertje al beschikbaar. Ik nestel me nog even lekker op het bed. Rommel wat en neem een douche. Eind van de ochtend loop ik richting het oude centrum  waar ik de twee Nederlandse vrouwen tref, nog altijd met hun bepakking. Zij hadden minder geluk, niemand te bereiken bij hun slaapplek. Ik loop naar de kathedraal, maar voordat ik daar ben, zie ik Roxanne op het terras zitten. Roxanne kwam ik al regelmatig tegen de afgelopen dagen, een straffe Amerikaanse. Gezellig samen wat genuttigd daar en uiteindelijk naar de kathedraal. Weer veel pracht en praal met tot mijn verbazing een Nederlandstalige audio. Als ik naar buiten loop, zie ik daar Brandon op een bankje zitten. Dat had ik niet meer verwacht,  hij had een hoog tempo, ik dacht dat hij minstens een paar dagen vooruit liep. Als hij geen ontsteking in zijn voet had gehad, zou dat ook het geval geweest zijn, zei hij. Hij denkt met nog 2 dagen rust weer op pad te kunnen, ik hoop het voor hem, maar zijn voet ziet er rood en gezwollen uit.
Ik merk dat ikzelf mentaal even bij moet tanken. Mijn  sociale emmer zit vol, of is leeg, hoe zeg je dat? Ineens genoeg van mensen om me heen, en dat zijn er nogal wat, het een beetje koningsdag hier. Druk, hectisch, een goede sfeer, maar even niet voor mij. Via een supermercado loop ik terug naar mijn hostel en nestel me weer op het bed. Ik val al snel in een heerlijk slaapje. Léon moet het even zonder mij doen 😌

Gisteravond nog heerlijk gegeten in Mansilla de las Mulas, samen met Gillian en nieuw in het rijtje: Peter uit, jawel, Nederland. Hij is mijn buurman in de slaapzaal, ik merkte al op dat dat fijn was, dat ik de snurker naast me tenminste een keer kon verstaan.  Maar hij zei niet te snurken en dat klopte ook. Maar voor het slapen samen gegeten dus, het restaurant was gedecoreerd met allerlei voorwerpen uit oude tijden, op een hippe manier. En een grandioze kok! We verbazen ons steeds weer hoe ze het kunnen doen voor 16 euro, 3 gangen en wijn in overvloed. Graag thuis ook zo 😁.