Het ruime sop

Een bijzondere dag vandaag in meerdere opzichten. Eerst met de ferry de grens over naar Spanje. Voorzichtig had ik er een beetje rekening mee gehouden dat ik het niet zou halen tot hier, ben blij dat het tóch gelukt is. Mijlpaaltje dus. Bij de ferry ontmoette ik Lucas, een Belgische man die ik eergisteren ook al ontmoet had in het restaurant met het pelgrimsmenu. We zijn van de ferry samen opgelopen, het was prachtig, mooie rotsen in zee met een strak blauwe lucht erboven. Naar één van die rotsen, een vrij hoge, liep een smal paadje. Dat nodigde uit! 😊 Toen ik bovenop stond, wist ik het. Dit is de plek. Hier moet mijn kankerkiezel het ruime sop in. Lucas heeft het voor de eeuwigheid vastgelegd. Een heftig moment, maar het voelde heel goed op deze plek, ruige rotsen, wilde zee. Doei borstkanker, doei kiezel. Hallo leven! 
We liepen samen weer door, naar La Guarda en aan de rand van het dorp bij het eerste terras zijn we neer geploft voor een hapje en drankje. Het zat daar zo goed en na het raadplegen van routeboekje en Google maps besloten om in dit dorp te blijven. De volgende gelegenheid om te slapen was pas over 12 km. Ieder een kamer in hotel Nova Molino, in A Guarda. Pas bij nader bekijken hoe we daar naartoe moesten lopen, bleek dat we 3,5 km terug moesten 😂. Gemeente A Guarda...maar een eindje terug dus. Wat een grap! Maar...de beloning lag daar, fonkelend blauw, vol met koel water. En een heerlijke privé kamer. Morgen gewoon nog een keer zwaaien naar mijn kankerkiezel op de bodem van de Atlantische Oceaan.