Moerstaal

Afgelopen 3 dagen liep ik met Gillian op. Gisteravond vroeg ze heel voorzichtig of ik het erg zou vinden om zonder haar verder te lopen.  Ze wilde weer even ervaren hoe het was om alleen te lopen. Ik moest even schakelen, maar bedacht ook dat dat precies was wat ik mezelf voorgenomen had. Vanmorgen dus alleen op pad. Met hoofdlamp voor de eerste keer. Het wordt steeds later licht, het was even na half 8 toen ik vertrok. Het eerstvolgende dorp zou pas na 13 km zijn, de weg was eentonig, lange rechte stukken met niet meer variatie dan af en toe wat bomen en picknick plaatsen. Verstand op 0 en blik op oneindig dus maar. En natuurlijk een beetje zingen 😉.
Na die 13 km eindelijk iets echts gegeten, een overheerlijke croissant met kaas, ham en ei. Een vrouw uit Londen vertelde me daar dat het morgen een nationale feestdag is hier in Spanje. Iets om rekening mee te houden wellicht. Ze zei ook dat ze de bus wilde nemen naar Léon. Hmm....misschien wel een heel goed idee. Léon is een grote stad en meestal is de aanlooproute niet het mooist. Ik heb even de caminogroep op Facebook geraadpleegd over Léon zelf, of de stad de moeite waard is om te zien. Alle reacties waren dusdanig positief, dat ik besloot om in de ochtend de bus te boeken, zodat ik de rest van de dag de toerist kan zijn daar. Heb ook vast een eenvoudige kamer geboekt. Ik denk dat ik daar mijn tas wel vast kan droppen. Dus ik ga met de bus van 8.15 uur en ben er een half uurtje later!

De hele reis probeer ik al in te schatten of iemand Nederlands is. En vanmiddag bij het inchecken vroeg ineens iemand of ik Nederlands was. Die zag ik niet aankomen, de man zag er niet Nederlands uit 😄 , maar is het dus wel! En later toen ik wat aan het eten was, kwam er een vrouw informeren naar de bustijden. Van haar schatte ik het meteen goed in: hartstikke Hollands! Fijn om even te kunnen kletsen in mijn moerstaal. Ze vertelde dat ze samen was met haar vriendin en ook dat ze herstellende was van chemotherapie. Niet alleen gedeelde moerstaal,  maar ook ervaring met kanker dus. Grappig om te vertellen dat ze, omdat ze het fijn vinden om op hun kamer zelf koffie te kunnen maken, iets gekocht hadden onderweg. Ik zei nog "een dompelaar zeker"....maar nee, ze dragen iedere dag een complete waterkoker met zich mee 🤭. Ze moest er zelf ook om lachen, haha!