Solo

Op tijd staan we buiten,  het wordt weer een wat warmere dag vandaag en dan is het fijn om op tijd op de plaats van bestemming te zijn. Doel van vandaag: Langre. Voor mij dan. Tina loopt door tot het niet meer gaat en wil dan een taxi bellen. Het is een mooie route vandaag, tussen weilanden door en kronkelweggetjes. Ook wel wat langs een hoofdweg, maar het is Pinksterzondag, iedereen ligt nog op 1 oor. Weinig verkeer dus. Bij een camping kunnen we ontbijten. En wat Nederlanders tegen komen. Een ouder stel is vanuit Dokkum aan het lopen (in etappes wel, maar toch...respect!). Na deze wat langere pauze is het weer fijn om door te gaan, de pijntjes wat minder.
We komen weer uit bij de kust,  het is ineens bewolkt,  wat jammer! Toch is het uitzicht prachtig en voor we het in de gaten hebben, prikt de zon door het wolkendek. Het is druk, iedereen is vrij vandaag. Op het moment dat ik denk weer wat gerammel in mijn maag te voelen, straalt daar een ijswagen, jummie! Dit is ook het moment dat we afscheid gaan nemen. Vreemd hoor! Tina loopt door (de knieën werken onverwachts toch best mee) en ik blijf hier in het dorp. Ik blijf nog even zitten genieten van het uitzicht en ga daarna op zoek naar mijn onderkomen voor vannacht. Het is er nog rustig. Eén bed is bezet zie ik, ik kies een onderste bed uit. Later meldt zich de andere pelgrim, Heike uit Italië.  Ze heeft noodgedwongen een pauze moeten inlassen van wel 11 dagen, vanwege een ontstoken scheenbeen. Maar, zegt ze, het is een heerlijke plek met mooi uitzicht en het strand op loopafstand. Het lijkt me echt lastig om zo lang niet vooruit te kunnen.
Morgen de laatste 7 km als pelgrim, daarna word ik gewoon toerist in een grote stad. Dat wordt schakelen!