Onnodige haast

Mijn bed lag lekker, het was nog donker buiten...toch maar eruit, 20 km te lopen vandaag en in mijn beoogde doel (Villadangos del Paramo) is maar 1 albergue. Ik wil daarom liever niet te laat komen, dan moet ik nog ruim 4 km extra lopen. Dus, hop, uit de veren! Om kwart voor 8 sta ik buiten en zoek de route weer op. Ik had al gehoord dat dit niet het mooiste stuk is, uit de stad, langs bedrijventerreinen en drukke wegen. Nou, dat klopte inderdaad. De schoonheid was ver te zoeken en ik heb zelfs een poosje met mijn oordopjes in gelopen om het verkeerslawaai wat te dempen. Rond half 1 kwam ik bij de albergue aan en ik bleek de eerste! Aan de overkant zag ik andere pelgrims passeren, maar de meesten liepen door. Ik dacht haast dat ik als enige hier zou slapen, maar uiteindelijk liep het toch vol. Het is een fijne plek, licht en schoon. En...met echte lakens èn een handdoek! Je gaat de kleine dingen waarderen.
Tot mijn grote schrik zat mijn oplader van mijn telefoon niet op de vaste plek in mijn tas...ik denk dat ik hem vergeten ben in het pension. Balen! Gelukkig heb ik nog mijn powerbank met kabeltje, dus ik raak niet geheel stuurloos. Handig zo'n telefoon, maar het voelt ook kwetsbaar. Hij moet het wel doen 😶....