The Camino provides

Het diner van gisteren was heerlijk, het lekkerst tot nu toe op de camino, met maarliefst 4 gangen. En zowaar Nederlands gezelschap. De planning voor vandaag was een korter stuk te lopen en halverwege de bus te nemen om Bilbao in te komen. Zoals bij andere grote steden is de route de stad in echt niet leuk. Veel industrie aan de rand van de stad. En hé, ik heb vakantie, het mag ook een beetje leuk zijn. We gingen als één van de laatsten op pad. Vlakbij de albergue stond een vrouw met een klein kraampje met fruit, koekjes en wat te drinken. Omdat we pas net onderweg waren, heb ik niets meegenomen.  Ook in gedachten dat we niet zo ver hoefden. Had ik het maar wel gedaan...we zijn namelijk 2 keer verkeerd gelopen en het duurde toch wel erg lang voor we in het volgende dorp kwamen. De honger kwam opzetten rond 13 uur. En toen bleek ook nog dat het dorp geen bar had. Geen tortilla dus, waar we zo op hoopten... Wel het Amerikaanse stel van een paar dagen geleden op het stoepje bij de kerk, mét rugzak vol brood, kaas, druiven en chips. De spreuk "the camino provides" in Amerikaanse vorm! We werden volgestopt met eten, zo lief!
De bus liet een uurtje op zich wachten, maar bracht ons toen in een half uurtje naar het centrum van Bilbao. Daar wachtten ons 2 heerlijke bedden in een fijne kamer. We hebben even geluierd, gedoucht en daarna de stad in om een hapje te eten. Als toetje namen we bij een kraam een ijs(je). Twee enorme bollen ijs, bijna niet op te krijgen. Terwijl we die op een grote trap in het zonnetje op aan het eten waren, herkenden we een andere (Duitse) pelgrim. Tijdens het gesprek met hem vertelde hij dat hij in Nederland geweest was, en wel in Maaskantje 😆 Die film is dus wel wereldbekend ! (The Sound of Music kende hij daarentegen ook niet). 'T is wat 😉.