Kookfeest

Heerlijk geslapen vannacht, fijn om goed opgeladen van start te gaan. Hoewel...geen ontbijt. Er is nog niets te vinden onderweg. Bij het eerste bankje sprokkelen we alles wat eetbaar is uit onze rugzakken: een banaan, nootjes en een stukje cake, lekkere combi! Het eerste uur is vrij saai, langs een weg. Maar wel nog redelijk vlak. Vooral voor Tina fijn, want zij krijgt steeds meer last van haar knieën.  Maar dan gaat het toch omhoog, en flink! Zijn we een paar dagen niet meer gewend... We horen regelmatig koeienbellen, die overigens ook aan paarden- of schapenhalzen hangen. Verder zien en horen we veel honden, vaak aan een ketting. Ik word er een beetje treurig van. Na al het klimmen komt het dalen, niet fijn met zere knieën.
In Liendo ploffen we neer op het terras, honger! Langzaam komen er steeds meer  bekenden bij. Tina twijfelt nog of ze verder gaat, maar eigenlijk gaat het niet. Ze besluit om ook hier te  blijven.
De albergue lijkt helaas nog niet open, maar iemand heeft opgevangen dat de sleutel af te halen is bij de naastgelegen bar. En jawel 😊 Vreemd om zelf naar binnen te gaan. Maar, een fijne plek. Met keuken, dus we maken meteen plannen om zelf te koken straks. Superleuk weer, we maken chili, met veel knoflook. Terwijl we eten komen er nog 2 pelgrims binnen, gebracht door de politie 👮‍♂️👮‍♀️. Ze hadden echt een enorm lange dag erop zitten en konden niet terecht in de albergue in Islares. De politie heeft hen toen een lift gegeven. Fijn om hen nog een bordje chili te kunnen aanbieden. Later heeft één van hen de knieën van Tina getapet, hopelijk kan ze daarmee morgen beter vooruit.