Meseta-hitte

Gelukkig was ik ruim voor 16 uur binnen. De eerste alberge in Hontanas had nog een bed voor me. De dag begon weer vroeg, het ontbijt werd tussen half 7 en half 8 geserveerd. Dat klinkt chique, dat was het niet: toast met jam 😉. Maar vooruit, er zat iets in mijn maag. Even over half 8 stap ik naar buiten, om 1 minuutje later weer even terug binnen te gaan omdat ik mijn wandelstokken had laten staan. Het is nog net donker, maar het pad was vrij vlak, dus geen probleem. Omdat ik nog steeds westwaarts loop, moet ik me af en toe omdraaien om te zien of er al een mooie zonsopgang is. Het was weer de moeite waard.
Het landschap (de beruchte Meseta) is droog, licht glooiend en er zijn bijna geen bomen. In de loop van de dag wordt het daarom al erg heet  al zegt mijn weer-app dat het maar 18 graden is. Waarschijnlijk heeft het iets te maken met windkracht 0. Halverwege komt Brandon aangelopen, ik dacht dat hij juist heel vroeg wilde vertrekken, maar dat was 'm dus niet gelukt. Samen met hem en 2 Amerikanen iets gedronken en weer samen opgelopen. Zijn tempo was een stuk sneller dan gisteren, omdat hij een kamer heeft geboekt op 28 km. Al snel haak ik af en loop alleen verder. Niet erg, ik heb lopen zingen alsof ik de enige op aarde was 😄. Het laatste uur had ik het eigenlijk wel gehad en ik twijfelde toen ik langs een nieuwe alberge kwam, in the middle of nowhere. Toepasselijk Oasis genoemd. Er klonk echter niet zo'n fijne muziek, best hard. Dus nee...nog even doorzetten maar. Nu in een fijne alberge met lekker eten en rust. Morgen verder over de Meseta, iemand onderweg zei dat het nog zo'n 4 of 5 dagen duurt. Ik ga me maar eens inlezen, zover was ik nog niet.