Toen de paden beekjes werden

Prima geslapen vannacht,  een goed bed en de oordoppen deden hun werk, het was namelijk wel behoorlijk gehorig. Om half 8 stap ik naar buiten, het is droog, maar in de verte dreigt een nogal zwarte lucht. Gewoon maar beginnen met lopen, dacht ik, misschien valt het mee. En dat deed het ook, tot ongeveer 9.15 uur. Volgens weer-online zou het gaan miezeren, dus ik maakte me nog niet al te veel zorgen. Ik deed wel mijn regencape aan en mijn net nieuwe gaiters om deze keer ook mijn voeten droog te houden. Nou....die 30 euro had ik beter kunnen besteden, nadat het miezeren overging in een onweersbui met hagel, voelde ik het water al in mijn schoenen lopen. De bui hield eigenlijk niet op, ik heb gevloekt (hielp niet), gezongen (het regent harder dan...), geploeterd. Geklommen over rotspartijen, gesopt in de modder, door en door moest ik gaan. Er was namelijk niets, alleen grijzigheid om me heen. De mooie uitzichten waren niet voor vandaag bedoeld. Na uren soppen kwam ik bij een albergue aan, daar zaten al 2 mensen te wachten, het duurde nog 2 1/2 uur voor het open zou gaan. Ik kon nog net op een droog plekje naast hen zitten. Wachten...ik was drijfnat, dus werd koud.... Om 16 uur de verlossing...een warme douche en een bed. Ik probeer warm te worden, maar het lukt nog niet erg.  Wat een dag...ik had het me anders voorgesteld. Hopelijk morgen beter!